اين مقاله پژوهشي در "چگونگي تاثير مفهوم گذار در هنر ايراني" است. هنر ايراني متاثر از مباني فکري ايراني، هنري مفهومي است. اشتراک در مباني فکري و تلاش براي حفظ و انتقال اصول و معيارهاي هويت ايراني به زبان و بيان هر دوره موجب پيوستگي هويتي در آثار دوران گذشته شده است. اما در دوران معاصر به دليل نقصان در توجه به جهان بيني جامعه در ايجاد زبان و بيان معاصر موجب گسست هايي در اين مسير کمال گرا شده است. بنابراين هدف اصلي تحقيق حاضر تبيين چارچوب فکري برآمده از جهانبيني جامعه با بررسي توصيفي-تحليلي است. چنين بستر فکري امکان باز احيايي کهن الگوها در توسعه بهينه مسير پيشرو تمدن ايراني را فراهم مي آورد. "مفهوم گذار" برآمده از اعتقادات توحيدي جامعه ايراني، با دو معيار "امکان گذار" و "تذکر به گذار" اين چارچوب فکري را ايجاد مي کند و دربرگيرنده بسياري از اصول و معيارهاي هويت ايراني است.