انواع سازههای فضاکار از لحاظ ساختار
شبکههای دو لایه
شبکههای دو لایه یکی از مهمترین و متداول ترین انواع سازههای فضاکار به شمارمی روند. این نوع سازها از دو صفحه عناصر که این دو صفحه که با یکدیگر موازی و توسط عناصر میانی به یکدیگر متصل اند تشکیل شده است.
شبکههای سه لایه
شبکههای سه لایه از دو صفحه بالا و پایین و یک صفحه میانی تشکیل شدهاند که هر یک از صفحات بالا و پایین توسط اعضای میانی به صفحه میانی متصلند. این شبکهها در مواقعی به کار میروند که سازه دارای دهانه خیلی بزرگی باشد و ارتفاع شبکه دو لایه جوابگوی قیود آن نباشد. به عنوان مثال:ایستگاه راه آهن جمهوری اسلامی ایران - تهران، نماز جمعه تهران – دانشگاه تهران
سازههای چلیکی
اگر شبکهای در یک جهت دارای انحناء باشد سازههای چلیکی نامیده میشود. این بیشتر برای پوشش سطوح مستطیلی شکل بکاربرده میشوند.
سازههای گنبدی
در صورتی که شبکهای در دو جهت دارای انحناء باشد، سازه گنبدی نامیده میشود. در ساخت گنبدها سعی بر آن است که اعضا دارای یک اندازه باشد اما به هر حال تعداد انواع اعضا زیاد خواهد بود. برای ایجاد ساختار گنبدی کافی است یک شبکه را (به هر شکل دلخواه) روی یک کره تصویر نمود.
سازههای تاشو
این نوع سازهها مثل چتر قابلیت جمع شدن و انتقال دارند و کاربرد عمده آنها در مکانهایی است که به دلیل محدودیتهای جوی، مکانی، زمانی ومصالح، ساخت دیگر سازهها امکانپذیر نباشد. سازههای تاشو بیشتر برای اماکن موقت مانند سیرکها، نمایشگاهها ومناطق سیل و زلزله زده بکار میرود.
سازههای بادشو
سازههایی هستند که از مواد مخصوص لاستیکی یا پلاستیکی ساخته میشوند و در مواقع استفاده با پمپ باد میشوند.
سازههای ماهوارهایی
سازههایی هستند که به صورت خرپاهای فضایی در ارتفاع ساخته میشوند و کاربرد آنها درسازههای ماهوارهای، خطوط انتقال نیرو وبرجهای مخابراتی است.
سازههای پلهای فضاکار
پلهایی هستند که از خر پاهای مرکب فضایی ساخته میشوند. این نوع پلها برای دهانههای بزرگ بعد از پلهای کابلی در درجه اهمیت اند.