مقاله"پياده راه، حلقه ي مفقوده حمل و نقل پايدارِ انسان محور"
چكيده
از مباحث اصلي در توسعه شهري پايدار، پيش نياز بودن توسعه محلي براي توسعه ملي است كه در اين نوع توسعه ، مردم و محيط زيست، محور اصلي برنامه ريزي هستند . شبكه هاي حمل و نقل به عنوان مهم ترين عامل توسعه شهري ، در سطح شهر همانند "كانون هاي رشد" عمل كرده و تاثير بسزايي در اصلاح و تحريك فضاهاي پيراموني خويش ايفا مي نمايند . در اين ميان پياده راه ها به عنوان بستر شكل گيري توسعه محلي پايدار ، نقش مهمي در تقويت رابطه اجتماعي شهروندان و ارتقاء كيفي محيط زيست شهري بر عهده دارد كه مي تواند تكميل كننده چرخه حمل و نقل پايدار باشد و از جنبه هاي مختلف كالبدي، اجتماعي، زيست محيطي، فرهنگي، اقتصادي و سياسي سبب توسعه پايدار شهرها گردد. در پژوهش پيش رو با بررسي و تبيين جايگاه پياده محوري در سيستم حمل و نقل عمومي به مطالعه پيشينه تحقيق در جهان و ايران پرداخته و پس از تشريح ادبيات موضوع ، تعريف مفاهيم اصلي پژوهش و تجزيه و تحليل آن ها، در نهايت نتايج پژوهش در قالب راهبردهاي عملياتي ، جهت برنامه ريزي پياده مداري در سيتم حمل و نقل پايدار ارائه مي گردد .
به قلم: مينا هرندي-مریم فرخی
برای دریافت مقاله بر روی لینک زیر کلیک نمایید.