رنگ سبز ایرانی

 رنگ سبز ایرانی یا Persian green در کوزه‌گری و قالی بافی ایرانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این رنگ برای اولین بار در سال ۱۸۹۲ در انگلستان سبز ایرانی نامیده شد.

سبز ایرانی، رنگ سبز تیره مایل به خاکستری است که آبی‌تر، سبک‌تر و قویتر از سبز معمولی پیچک و زردتر و روشن تر از سبز شوکران است. سبز ایرانی را سبز خزه دریایی نیز می‌نامند. سبز ایرانی را زیر مجموعه رنگ سبز بهاری می دانند.
این رنگ سبز به این دلیل ایرانی نامیده می‌شود که در صنعت کوزه‌گری و فرش بافی ایران مورد استفاده قرار می‌گیرد. رگه‌هایی سبز موجود در سنگ مرمر نیز نمونه‌ بارز رنگ سبز ایرانی هستند.

رنگ سبز در فرهنگ ایرانی رنگی محبوب و ملی به شمار می‌آید. این رنگ سمبل باغ‌ها، طبیعت، بهشت، تقدس و پرهیزکاری است. سبز ایرانی همچون قرمز ایرانی دارای هویت ملی است.

رنگ سبز در فرهنگ ایرانی رنگی محبوب و ملی به شمار میآید. این رنگ سمبل باغ ها، طبیعت، بهشت، تقدس و پرهیزکاری است. سبز ایرانی همچون قرمز ایرانی دارای هویت ملی است. تاج پرچم ایران سبز رنگ است که به طور ذاتی مکمل و خنثی کننده‌ی رنگ قرمز است. علاوه بر قرمز و سبز ایرانی، رنگ آبی ایرانی از دیگر رنگ‌هایی است که دارای هویت ملی ایرانی است.بی شکّ، رنگ از عوامل مهمّ خلق اثر هنری، بویژه شعر است. شاعر در آفرینش اثر خود گاه رنگ را به خاطر زیباییهای حسّی به کار می گیرد تا ارزشهای درونی آن را پدیدار سازد، امّا گاهی هم هنرمند از این مراحل پا فراتر نهاده و مفاهیم نمادین رنگها را موضع توجّه خود قرار می دهد تا از این راه، مفاهیم ذهنی خود را به کمک رنگهای درخشان به صورت نماد به تصویر کشد مانند اشعار قیصر امین پور و یا مجوعه شعر سبز رنگ بهار منم دلتنگتم انگار از سعید قبادی. در این میان وسعت دید و نگاه عمیق شاعران معاصر به پدیده های هستی در کنار آگاهی آنها از اثرات مختلف رنگها سبب می‌شود که رنگها در اشعار آنها جلوه و نمود زیبایی پیدا کند.

با تکنوساخت همراه باشید.