معماری ضدویروس
یکی از روش‌های پیشگیرانه، استفاده از تکنولوژی نانو در ساخت بسیاری از محصولات آنتی باکتریال نظیر رنگ‌هاست که در رنگ‌آمیزی انواع سطوح به کار گرفته میشود و در جلوگیری از رشد و نمو باکتری‌ها، قارچ‌ها و عوامل بیماری‌زا موثر است. بهره‌گیری از نانو مواد در مقایسه با شیوه‌های سنتی مبارزه با عوامل بیماری‌زا نظیر استفاده از مواد ضد عفونی کننده بر روی سطوح مختلف، دارای اثر درازمدت است، چرا که تاثیر مواد ضد عفونی کننده، کوتاه‌مدت بوده و نیازمند استفاده مکرر و مداوم است و همچنین، آثار مخرب مواد شیمیایی بر محیط زیست را نیز در پی ندارد. فناوری نانو به دور از اثرات مخرب محیط زیستی، توان مقابله طولانی‌مدت با عوامل بیماری‌زا را به سطوح می‌دهد.
عملکرد این سطوح به این شکل است که ذرات نانو به مرور زمان، یون‌های مثبت فلزی از خود ساطع می‌کنند و این امر، نقش مهمی در مقابل عوامل بیماری‌زا ایفا می‌کند. گرچه ویروس‌ها و باکتری‌ها، هر دو قادر به ایجاد بیماری هستند ولی ویروس‌ها، معمولاً بسیار کوچک‌تر از باکتری‌ها هستند که این موضوع یکی از مشکلات مقابله با آن‌هاست.
حال، بعد از محک سخت شهرهای ما در مقابل ویروس کرونا، باید بیش از پیش در پی معماری مقاوم در برابر باکتری‌ها، ویروس‌ها و عوامل بیماری‌زا باشیم. موضوعی که اهمیت به‌کارگیری مصالح نانو بنیان و ساخت و ارائه طرح‌هایی بر مبنای بهره‌گیری از ساختار علم طبیعی یا همان بیونیک را دوچندان می‌کند.
تاثیر فراگیری نانو فناوری در زندگی بشر امروز و نحوه ارتباط او با محیط اطراف و ساختمان‌ها در آینده‌ای نه چندان دور، اجتناب ناپذیر و غیر قابل تصور است؛ پس چه بهتر که هرچه زودتر به سمت پیشرفت هرچه بیشتر مصالح در مقابل عوامل بیماری‌زا حرکت کنیم و شهرها و خانه‌های خود را در برابر تهاجم عوامل بیماری‌زا، مقاوم کنیم.
نانو مواد، گونه جدیدی از مصالح ساختمانی هستند که علاوه بر داشتن عملکردهای بالا و چندمنظوره نظیر افزایش کیفیت و بازدهی مصالح و عناصر ساختمانی و همچنین، داشتن نگاهی سبز به محیط زیست و حفظ منابع طبیعی، در آینده‌ای نه چندان دور، می‌توانند نقش بیشتری در پیشگیری از عوامل بیماری‌زا در زندگی شهری ایفا کنند و به ارتشی یکپارچه و مستحکم در مقابل هجوم عوامل مخرب برای سلامت ما و محیط پیرامون ما مبدل شوند.